مهربووون

مگر چه کرده است ؟

جز لطف ، جز مهربانی بر تو ؟

که ناسپاسی می کنی ؟

کدام حق را طلب کنم وقتی ذره ذره ی وجودم ، مثل اسب پیشکشی ایست؟

چرا بشمرم نعمات تو را ؟

مگر که ام من جز بنده ای که اغوش تو را حریصانه می خواهد؟

نه چیز و نه کس دیگری را ...

جانان ما تویی و جان می دهیم برایت ...

برای من تو بسی ، از سر هم خیلی خیلی زیادی هستی اگر قدرت را بدانم ...

بازدید کننده می خواهد چه کار وبی که برای تو می نویسم؟

اماده ای تکیه کنی ؟ 

اماده ای رها کنی وجودت را و فقط یک دغدغه را فراموش نکنی؟

چشمت روشن ، چشم چران نمی شویم

اگر بداند که تو هستی لحظه به لحظه و لختی او را به حال خودش وانمی گذاری ...

از شرم جان می سپرد ...

زلف زیبای تو هیچ است ...

من دلم پیش ید نقاش تو جامانده ... 

نقش زیباست و این هم یعنی خالقت ، مادر هر زیباییست ...

اگر تو صلاح بدانی جانا ...

ایا تا به حال انگونه که او خواسته زندگی کرده ای؟

یا تمام شریک های دنیا را کنارش گذاشته ای و وقت گرفتاری باز دست دلت را رد نکرد .

من سهمی از دنیا نمی خواهم

می خواستم ، تو را دیدم نمی خواهم ...

وقتی که می سپاری دلت را به خودش

رموز دنیا

شاید همه اش را برایمان نوشته باشی و کافی ایست گاهی چشمانمان را باز کنیم،کمی ذکر بگو نگذار دلخوریت ادامه دار شود ، حیف نیست ؟

پ.ن : سخت نگیر ، اگر اعتقادی نداری ، هر چه بلدی بگو می دانم که اگر بخواهد معتقد می شوی.

بنده و خواستن ؟

مدتی افتاده اب از اسیاب بندگی

شرممان بادا نداریم جز شرمندگی