مدتی افتاده اب از اسیاب بندگی
شرممان بادا نداریم جز شرمندگی
اری این منم که لاف عاشقی می زنم ...
دست بالا کرده ام در باران تو را می خوانم ، مگر جز تو کسی هست که بخوانمش؟
مگر دلی که تو شفا داده ای جز طبیبش کس دیگری را می بیند ؟
چشمه ی حیات ، شیرین ترین و مهربان ترین خالق ...
بزرگتر ...
بزرگوار ... لاف می زنم که عاشق هستم ...
و توام جدی نگیر ، فقط لابه لای مهربانی هایت کمی لبخند بزن ...
و گوشه ی قلبم بنویس همیشه دوستت دارم ...
چه بارانی ، می اید ...
بایگانی
- آبان ۱۳۹۴(۱)
- مهر ۱۳۹۴(۱)
- خرداد ۱۳۹۴(۲۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۴(۱)
آخرین مطلب
-
۹۴/۰۸/۲۸مجموعه ی سخنرانی های موثر
-
۹۴/۰۷/۰۲شرمندگی
-
۹۴/۰۳/۱۹ماه پشت ابرها تویی
-
۹۴/۰۳/۱۶با خدا حرف بزنیم
-
۹۴/۰۳/۱۳خدا کند که بیایی
-
۹۴/۰۳/۱۱زندگی به سبک قران
-
۹۴/۰۳/۰۵شادی دل بانو فاطمه ی زهرا (س)
-
۹۴/۰۳/۰۵دست مرا بگیر و از غصه ها نجاتم بده مهربان
-
۹۴/۰۳/۰۵به هر چی رنگ غیر خدا داره نه بگو ...
-
۹۴/۰۳/۰۴صحیفه ی سجادیه
پیوندهای روزانه